Siem Reap, Battambang en weekje les geven
Blijf op de hoogte en volg Anne
31 Oktober 2015 | Cambodja, Preah Seihanouk
Hoi lieve allemaal,
De laatste keer schreef ik vanuit Siem Reap terwijl ik daar net was aangekomen. In Siem Reap ben ik 6 nachten blijven hangen terwijl dit eigenlijk niet de bedoeling was. Ik vond het gewoon een leuke stad en had leuke mensen ontmoet waardoor ik besloot om langer te blijven. Ik had een drie dagen pas voor Ankor Wat. Dit is een van de meest indrukwekkende dingen die ik heb gezien tijdens mijn reis wat betreft gebouwen. Heel veel mooie oude tempels en zooo ontzettend uitgestrekt, niet te geloven.
Een paar leuke nachten op pubstreet zorgde ervoor dat ik een paar dagen 'verspilt' heb met niks doen. Ben nog een dag meegeweest naar een kinderziekenhuis waar twee andere mensen uit mijn hostel bloed gingen doneren. Voor mij was het er naar kijken al eng genoeg en zorgde er al haast voor dat ik flauw viel(jaja typisch ik weer). Ik vond het wel indrukwekkend om te zien, het ziekenhuis was natuurlijk zo anders dan wij gewend zijn in Europa. De standaarden liggen simpelweg lager, kinderen liggen buiten gewoon ziek op de grond te wachten tot ze geholpen worden. Heel zielig maar weinig aan te doen.
Toen ik eindelijk besloot om verder te reizen(ik was gewoon simpelweg zat om de hele tijd van plek naar plek te gaan) besloot ik dat ik echt een week ergens wilde blijven. Heel toevallig zat ik in mijn Lonely Planet te bladeren over Battambang, de stad waar ik naar toe wilde, en zag een erg klein regeltje staan over een organisatie die Engelse lessen aanbiedt aan kinderen in Cambodja. Een school met gratis onderwijs. Toen ik dat zag leek het gelijk een goed idee om iets te doen dus ben ik op hun website gaan uitzoeken hoe ik vrijwilliger kon worden. Na het sturen van een mail zei de directeur gelijk dat ik mocht langskomen voor een week om mee te helpen met Engelse les geven. Ik moet zeggen dat dit een van mijn meest indrukwekkende weken is geweest in de afgelopen 2,5 maand.(Wow ja ik ben alweer 10 weken weg). Ik besloot om in een hostel te blijven voor die week in Battambang, terwijl het dorpje met de school ongeveer 4,5 km verderop lag. Het hostel waar ik verbleef was zo ontzettend fijn en gezellig. Ik voelde me er ontzettend thuis en het was gisteren dan ook ontzettend moeilijk om er weg te gaan. Maar goed, terug naar het begin van de week. Ik zou vrijwilliger zijn van maandag tm vrijdag, afgezien van donderdag omdat er dan weer een public holiday zou zijn. Van donderdag tm zondag verbleef ik al in het hostel en besloot ik dingen in de omgeving te gaan bekijken. Zo hebben we de (toeristische) bambootrain gedaan. Een klein houten plankje wat als trein moet dienen en echt ontzettend hard gaat. De jongens waar ik mee was waren zelfs bang hahaha. Verder nog een batcave bezocht waar rond 18:00 miljoenen vleermuizen tegelijk uitvlogen, echt heel mooi om te zien(en lekker stinken). Ik ontmoette ook een paar superleuke mensen in het hostel die er langer bleven doordat ze een soort vrijwilligerwerk/stage deden in het ziekenhuis in Battambang. Ook de mensen van het hostel waren supergezellig en dit betekende dat ik dan ook veel in het hostel te vinden was. Op de vrijdag besloten we om wat te gaan drinken in de stad. Erg gezellig, afgezien van het feit dat bleek dat een jongen die bij ons zat in elkaar werd geslagen door een of andere vage ' gangmember' van een Cambodjaanse Gang. Ik weet niet zeker of er sprake was van een Gang maar gezien het feit dat ze ' schuilnamen' hadden en allemaal dezelfde soort kleding droegen zei voor mij al genoeg.
Maandag toen ik les mocht geven in het dorp was het heel chaotisch. Er waren net tandartsen gearriveerd uit Australie om het gebit van de kinderen te controleren. Hierdoor waren er weinig kinderen in de lessen en ook doordat er een festival in Battambang was(Waterfestival). Dit was enerzijds jammer maar anderzijds ook wel makkelijker om mee te beginnen. Ik mocht de docent helpen met lesgeven door uitspraak te verbeteren en dingen voor te lezen voor de kinderen(zinnetjes ed die ze moesten kennen) zodat ze konden leren hoe het uit te spreken. Onderwijs is hier wel heel anders haha, kinderen worden veel meer gedrild in het opschreeuwen van zinnen, alfabet en andere versjes. Dan moeten ze allemaal gaan staan en in koor de regeltjes nazeggen. De dag was erg leuk(kinderen zijn zo lief en dankbaar dat je ze helpt en ze willen je de hele tijd knuffelen en high fives geven) maar ook vermoeiend. Toen ik terugkwam ging ik met Tahl en Kimberley (die ik vanuit het hostel kende) naar het circus. Dit circus is door kinderen opgezet en het kaartje wat je kocht ging dan ook naar de kinderen. Het was zo ontzettend leuk en goed! Hele getalenteerde kinderen en erg leuk om te zien dat ze het met zoveel enthousiasme deden.
De volgende dag ging ik met de fiets naar het schooltje. Leek in eerste opzicht een goed idee, maar ik bleek hopeloos verdwaald. Gelukkig kwam ik een man tegen die in het schooltje werkte anders had ik denk ik de weg nooit gevonden. Ik heb meer dan 45 minuten rondgefietst om het te kunnen vinden. Het fietsen zelf was heerlijk. Mensen vinden het ook erg grappig om een westers iemand daar te zien fietsen geloof ik, genoeg nagestaard en nageroepen.
De docente vond dat ik het goed deed waardoor ze besloten had dat ik veel meer zelf mocht doen. Dit was heel raar maar heel leuk. De dagen erna op het schooltje waren nog leuker omdat je beter weet wat je moet doen en wie de kinderen zijn. Eigenlijk is een weekje dan ook veel te kort en zou ik de volgende keer wel echt langer zijn gebleven. Op donderdag toen ik vrij was ben ik met twee mensen uit mijn hostel naar een tempel, wijnproeverij en een vissersdorpje geweest. Was leuk om te doen en vooral het vissersdorpje omdat het nog erg authentiek was. Gisteren was mijn laatste dag, wat heel gek was ook al was ik er maar een week geweest. Vannacht ging ik met de nachtbus van Battambang naar Sihanoukville in het zuiden. Toen ik afscheid nam van mensen in het hostel moest ik wel even slikken. En mijn favoriete tuktukchaffeur, Nakim, vond het niet leuk dat ik weg ging. Hij zei: Ga je vanavond al weg?! Neee dat mag niet. Nakim was zo grappig en leuk. Schijnbaar was ik door hem en tahl omgedoopt tot ' babyface'... nou en bedankt haha.
Nu ben ik in Sihanoukville, maar ben niet van plan hier lang te blijven aangezien ik nu me moet haasten door Cambodja om mijn plannen nog uit te kunnen voeren. Ik ben namelijk al 2 weken in dit land en ik wil eigenlijk rond dit weekend in Vietnam zijn! Cambodja heeft op een bepaalde manier wel mijn hart gestolen. Wat een mooi en nog puur land in vergelijking met bijvoorbeeld Thailand. Ook wel een hoop armoede, maar helaas hoort dit erbij.
Ik laat snel weer wat van me horen!
Liefs,
Anne
De laatste keer schreef ik vanuit Siem Reap terwijl ik daar net was aangekomen. In Siem Reap ben ik 6 nachten blijven hangen terwijl dit eigenlijk niet de bedoeling was. Ik vond het gewoon een leuke stad en had leuke mensen ontmoet waardoor ik besloot om langer te blijven. Ik had een drie dagen pas voor Ankor Wat. Dit is een van de meest indrukwekkende dingen die ik heb gezien tijdens mijn reis wat betreft gebouwen. Heel veel mooie oude tempels en zooo ontzettend uitgestrekt, niet te geloven.
Een paar leuke nachten op pubstreet zorgde ervoor dat ik een paar dagen 'verspilt' heb met niks doen. Ben nog een dag meegeweest naar een kinderziekenhuis waar twee andere mensen uit mijn hostel bloed gingen doneren. Voor mij was het er naar kijken al eng genoeg en zorgde er al haast voor dat ik flauw viel(jaja typisch ik weer). Ik vond het wel indrukwekkend om te zien, het ziekenhuis was natuurlijk zo anders dan wij gewend zijn in Europa. De standaarden liggen simpelweg lager, kinderen liggen buiten gewoon ziek op de grond te wachten tot ze geholpen worden. Heel zielig maar weinig aan te doen.
Toen ik eindelijk besloot om verder te reizen(ik was gewoon simpelweg zat om de hele tijd van plek naar plek te gaan) besloot ik dat ik echt een week ergens wilde blijven. Heel toevallig zat ik in mijn Lonely Planet te bladeren over Battambang, de stad waar ik naar toe wilde, en zag een erg klein regeltje staan over een organisatie die Engelse lessen aanbiedt aan kinderen in Cambodja. Een school met gratis onderwijs. Toen ik dat zag leek het gelijk een goed idee om iets te doen dus ben ik op hun website gaan uitzoeken hoe ik vrijwilliger kon worden. Na het sturen van een mail zei de directeur gelijk dat ik mocht langskomen voor een week om mee te helpen met Engelse les geven. Ik moet zeggen dat dit een van mijn meest indrukwekkende weken is geweest in de afgelopen 2,5 maand.(Wow ja ik ben alweer 10 weken weg). Ik besloot om in een hostel te blijven voor die week in Battambang, terwijl het dorpje met de school ongeveer 4,5 km verderop lag. Het hostel waar ik verbleef was zo ontzettend fijn en gezellig. Ik voelde me er ontzettend thuis en het was gisteren dan ook ontzettend moeilijk om er weg te gaan. Maar goed, terug naar het begin van de week. Ik zou vrijwilliger zijn van maandag tm vrijdag, afgezien van donderdag omdat er dan weer een public holiday zou zijn. Van donderdag tm zondag verbleef ik al in het hostel en besloot ik dingen in de omgeving te gaan bekijken. Zo hebben we de (toeristische) bambootrain gedaan. Een klein houten plankje wat als trein moet dienen en echt ontzettend hard gaat. De jongens waar ik mee was waren zelfs bang hahaha. Verder nog een batcave bezocht waar rond 18:00 miljoenen vleermuizen tegelijk uitvlogen, echt heel mooi om te zien(en lekker stinken). Ik ontmoette ook een paar superleuke mensen in het hostel die er langer bleven doordat ze een soort vrijwilligerwerk/stage deden in het ziekenhuis in Battambang. Ook de mensen van het hostel waren supergezellig en dit betekende dat ik dan ook veel in het hostel te vinden was. Op de vrijdag besloten we om wat te gaan drinken in de stad. Erg gezellig, afgezien van het feit dat bleek dat een jongen die bij ons zat in elkaar werd geslagen door een of andere vage ' gangmember' van een Cambodjaanse Gang. Ik weet niet zeker of er sprake was van een Gang maar gezien het feit dat ze ' schuilnamen' hadden en allemaal dezelfde soort kleding droegen zei voor mij al genoeg.
Maandag toen ik les mocht geven in het dorp was het heel chaotisch. Er waren net tandartsen gearriveerd uit Australie om het gebit van de kinderen te controleren. Hierdoor waren er weinig kinderen in de lessen en ook doordat er een festival in Battambang was(Waterfestival). Dit was enerzijds jammer maar anderzijds ook wel makkelijker om mee te beginnen. Ik mocht de docent helpen met lesgeven door uitspraak te verbeteren en dingen voor te lezen voor de kinderen(zinnetjes ed die ze moesten kennen) zodat ze konden leren hoe het uit te spreken. Onderwijs is hier wel heel anders haha, kinderen worden veel meer gedrild in het opschreeuwen van zinnen, alfabet en andere versjes. Dan moeten ze allemaal gaan staan en in koor de regeltjes nazeggen. De dag was erg leuk(kinderen zijn zo lief en dankbaar dat je ze helpt en ze willen je de hele tijd knuffelen en high fives geven) maar ook vermoeiend. Toen ik terugkwam ging ik met Tahl en Kimberley (die ik vanuit het hostel kende) naar het circus. Dit circus is door kinderen opgezet en het kaartje wat je kocht ging dan ook naar de kinderen. Het was zo ontzettend leuk en goed! Hele getalenteerde kinderen en erg leuk om te zien dat ze het met zoveel enthousiasme deden.
De volgende dag ging ik met de fiets naar het schooltje. Leek in eerste opzicht een goed idee, maar ik bleek hopeloos verdwaald. Gelukkig kwam ik een man tegen die in het schooltje werkte anders had ik denk ik de weg nooit gevonden. Ik heb meer dan 45 minuten rondgefietst om het te kunnen vinden. Het fietsen zelf was heerlijk. Mensen vinden het ook erg grappig om een westers iemand daar te zien fietsen geloof ik, genoeg nagestaard en nageroepen.
De docente vond dat ik het goed deed waardoor ze besloten had dat ik veel meer zelf mocht doen. Dit was heel raar maar heel leuk. De dagen erna op het schooltje waren nog leuker omdat je beter weet wat je moet doen en wie de kinderen zijn. Eigenlijk is een weekje dan ook veel te kort en zou ik de volgende keer wel echt langer zijn gebleven. Op donderdag toen ik vrij was ben ik met twee mensen uit mijn hostel naar een tempel, wijnproeverij en een vissersdorpje geweest. Was leuk om te doen en vooral het vissersdorpje omdat het nog erg authentiek was. Gisteren was mijn laatste dag, wat heel gek was ook al was ik er maar een week geweest. Vannacht ging ik met de nachtbus van Battambang naar Sihanoukville in het zuiden. Toen ik afscheid nam van mensen in het hostel moest ik wel even slikken. En mijn favoriete tuktukchaffeur, Nakim, vond het niet leuk dat ik weg ging. Hij zei: Ga je vanavond al weg?! Neee dat mag niet. Nakim was zo grappig en leuk. Schijnbaar was ik door hem en tahl omgedoopt tot ' babyface'... nou en bedankt haha.
Nu ben ik in Sihanoukville, maar ben niet van plan hier lang te blijven aangezien ik nu me moet haasten door Cambodja om mijn plannen nog uit te kunnen voeren. Ik ben namelijk al 2 weken in dit land en ik wil eigenlijk rond dit weekend in Vietnam zijn! Cambodja heeft op een bepaalde manier wel mijn hart gestolen. Wat een mooi en nog puur land in vergelijking met bijvoorbeeld Thailand. Ook wel een hoop armoede, maar helaas hoort dit erbij.
Ik laat snel weer wat van me horen!
Liefs,
Anne
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
